دلم
به اندازه ی غروب های خنکِ پاییزی

به اندازه آسمانِ ابریِ توام با تاریکی
گرفته است...

+لطف کن پیش من از دلبر و معشوق نگو

پیش یک آدم معلول نباید بدوی