گاه می اندیشم
خبر مرگ مرا
با تو چه کس می گوید؟
آن زمان که خبر مرگ مرا
از کسی میشنوی
روی تو راکاشکی میدیدم.
شانه بالازدنت را
-بی قید -
و تکان دادن دستت که
- مهم نیست زیاد -
و تکان دادن سر را که
-عجیب! عاقبت مرد؟-
افسوس! کاشکی میدیدم
من با خود می گویم
چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد ؟؟
حمید مصدق
نه حوصله خواندن را دارم
نه نوشتن
به گمانم
باید نیمکت های کلاس اول را از نو بنشینم
معلم کلاس اول را از نو بخوانم
بیخ دارند
این بی حوصلگی ها...
و ح
وصله ی ناجور
بود
یا شایدهم
حوصله
نا جور
بود!
نه نوشتن
به گمانم
باید نیمکت های کلاس اول را از نو بنشینم
معلم کلاس اول را از نو بخوانم
بیخ دارند
این بی حوصلگی ها...
و ح
وصله ی ناجور
بود
یا شایدهم
حوصله
نا جور
بود!
دلت که تنگ میشود
آنقدر کوچک میشود
که تنها جای یک نفر را دارد
همان یک نفری که جایش خالی ست
آنقدر کوچک میشود
که تنها جای یک نفر را دارد
همان یک نفری که جایش خالی ست
درد هارا پخش میکنم
در سطح کلمات
با خنجر دوستان صافش میکنم
اشک هارا دانه دانه
روی درد میچینم
و پوست میکنم
احساس های سبز را
یک دور
دو دور
سه دور...
می پیچمشان
میشود نوشته
میدهم به خورد مخاطب هایم
و میپرسم
کلمه هاچطور بود؟
آشوووووبم
آرامشم توووویی
به هر ترانه ای سر میکشم
تویی...
به سمت ماندت
راهی
چرا نمیشوی
گاهی؟
شمرده تر بگو
با من
حروف رفتنت
تا من
بگیرم از دلت
همه بهانه هارا
پ.ن:از معدود آهنگ هایی که معنا دارد...
حالت که بد باشد
نامه و تومار لازم نیست
حتی نیازی به این کلمه ها نیست
حالت که بد باشد
بد است دیگر!
نامه و تومار لازم نیست
حتی نیازی به این کلمه ها نیست
حالت که بد باشد
بد است دیگر!
یک نفر
سوت پایان بازی را
به نفع تو زد...
داور نداشت این بازی؟!
بارها شده آهنگی را دوست داشته باشم
بار ها شده آن آهنگ را بارها گوش کرده باشم
بارها
وبارها
و بعد که بیش از بارها گوشش دادم
برای همیشه
ساکت میشود.. .
یادتان باشد
دیوانگی
شاخ و دم
ندارد!
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم...
مثل آدمهایی میشوم که سرطان دارند
که به او گفتند سیزده روز فرصت داری
که هوا را میبلعد
که روزهارا زندگی میکند
که تمام خواب را رویا میسازد
که هر اتفاقی افتاد میگوید ارزش باهم بودن را داشت
که نگاهش مهربانتر است
که لبخندش عشق می ورزد
و صدایش مهر...
و نبض تپنده زندگی را
در جای جای زمین
و در ثانیه به ثانیه ی زمان
حس میکنم...
وعطر زندگی میداد
هلیم گرم صبحانه
و مزه ی زندگی را
در شیرینی شکر توی هلیم
چشیدم
و صدای زندگی
چهچه پرندگان مدفون در شاخ و برگ درختان
بود
و این گذر زمان بود که ثانیه هارا غارت میکرد
عید که میشود
مثل آدمهایی میشوم که سرطان دارند
که ثانیه هارابه چنگ و دندان میکشند ...
سرم از هجوم افکار گوناگون درد میکند
انگار حجم افکار درونش آنقدر زیاد شده که به دیواره هایش "فشار" می آورند
و صدایی که مدام حرف میزند...
و ای کاش میشد
راهی
برای حل افکار
و خروج تصاویر ثبت شده
و فراموشی خاطرات ساخته شده
و از بین بردن احساسات به وجود آمده
پیدا کرد...
یک تنهایی هایی هم هستند که خود خواسته اند خودت ترجیح دادی تنها باشی خودت انتخابشان کردی و خودت هم پایشان ایستادگی میکنی
اما
هر چه باشند
خواسته یا نا خواسته
بالاخره تنهایی اند دیگر!
باید زهر خودشان را در لحظات خوش زندگی ات بریزند...
و نیش که بر روح نشست
میسوزد
جایش نه؛ این روح است که اینبار میسوزد...
آدم که همیشه نباید ناز بکشد!
گاهی باید ناز کرد برای کسی که ناز کشیدن هایت را نمیبیند...
گاهی باید ناز کرد برای کسی که ناز کشیدن هایت را نمیبیند...
باران میبارد
جاده خلوت است
این جاده انگار اصلا از ازل قرار بوده خلوت باشد...
>
پلک هایم سنگینی میکند
هوای ماشین سرد و گرم است
شیشه های ماشین از گرمای بخاری عرق کرده اند
باد سردی از منفذ کوچک پنجره راه به داخل ماشین یافته...
سرم را به صندلی تکیه میدهم
روی شیشه ها عرق سردی نشسته است
نامجو میخواند:دق که ندانی که چیست گرفته ام...
و نا خود آگاه تکرار میکنم
دق که ندانی که چیست گرفته ام...
دق
که ندانی خانم زیبا...
پدر بزرگم از قدیم ها میگوید
که تا نمیدانم کجا و کجا میرفته و کار میکرده
و جوان های امروزی...
دق
;ندانی
خانم زیبا
دق که ندانی
که ندانی
ندانی
.
.
.
هوا کم کم تاریک میشود
پلک هایم سنگین و سنگین تر میشود
ماشین از روی چاله ی آبی میگذرد
آب روی دیوار های کاه گلی باغ کنار جاده میریزد
پدر بزرگم تذکر میدهد تا سرعت را کمتر کنیم
روی شیشه مه گرفته دست میکشم
خطوطی در هم
بر هم
دق که ندانی که چیست گرفته ام...
برف پاک کن باران روی شیشه را پاک میکند
دست انداز ابتدای شهر را رد میکنیم
سرم را به ناچار بلند میکنم
دق
که ندانی
خانم زیبا...
حذف شد!
ألَیس الله بکافٍ عَبده؟
آیا خدا برای بنده اش کافی نیست؟!
کانال روزانه نویسی: darmasireshodan@
پوشه ها
-
از من به او
(۹) -
مرثیه‌هایی بر پیکرم
(۱) -
از من به تو
(۲)
بایگانی
- آبان ۱۳۹۹(۱)
- مهر ۱۳۹۹(۲)
- شهریور ۱۳۹۹(۱)
- تیر ۱۳۹۹(۲)
- اسفند ۱۳۹۸(۱)
- بهمن ۱۳۹۸(۴)
- دی ۱۳۹۸(۱)
- آبان ۱۳۹۸(۲)
- مهر ۱۳۹۸(۱)
- شهریور ۱۳۹۸(۲)
- مرداد ۱۳۹۸(۱)
- تیر ۱۳۹۸(۱)
- خرداد ۱۳۹۸(۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۸(۲)
- فروردين ۱۳۹۸(۲)
- اسفند ۱۳۹۷(۱)
- بهمن ۱۳۹۷(۲)
- دی ۱۳۹۷(۱)
- آذر ۱۳۹۷(۱)
- آبان ۱۳۹۷(۲)
- مهر ۱۳۹۷(۱)
- تیر ۱۳۹۷(۲)
- خرداد ۱۳۹۷(۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۷(۱)
- فروردين ۱۳۹۷(۲)
- اسفند ۱۳۹۶(۳)
- بهمن ۱۳۹۶(۵)
- دی ۱۳۹۶(۵)
- آذر ۱۳۹۶(۷)
- آبان ۱۳۹۶(۶)
- مهر ۱۳۹۶(۱۰)
- شهریور ۱۳۹۶(۵)
- مرداد ۱۳۹۶(۱۴)
- تیر ۱۳۹۶(۱۹)
- خرداد ۱۳۹۶(۱۴)
- اسفند ۱۳۹۵(۱)
- آذر ۱۳۹۵(۲۳)
- آبان ۱۳۹۵(۲۱)
- مهر ۱۳۹۵(۱۱)
- شهریور ۱۳۹۵(۳۳)
- مرداد ۱۳۹۵(۱۲)
- تیر ۱۳۹۵(۷)
- خرداد ۱۳۹۵(۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵(۸)
- فروردين ۱۳۹۵(۸)
- اسفند ۱۳۹۴(۹)
- بهمن ۱۳۹۴(۴)
- دی ۱۳۹۴(۱)
- آذر ۱۳۹۴(۱۵)
- آبان ۱۳۹۴(۸)
- مهر ۱۳۹۴(۹)
- شهریور ۱۳۹۴(۱۰)
- مرداد ۱۳۹۴(۹)
- تیر ۱۳۹۴(۷)
- خرداد ۱۳۹۴(۵۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۴(۵۳)
- فروردين ۱۳۹۴(۱۹)
- اسفند ۱۳۹۳(۱۹)
- بهمن ۱۳۹۳(۱۲)
- دی ۱۳۹۳(۳۲)