آشفته نویسی

درگیر
شلوغ
به هم ریخته
روزها
شب ها
هیجان
افول
هبوط
فراز

با آنکه نمیخواهم...

به زودی نقل مکان و آدرس خواهم کرد....

باید رفت، کجاشو از من نپرس...

وقتی همیشه بودی
نبودنت اونارو نمیترسونه
نبودنت رو از یاد میبرن
وقتی همیشه بودی
باید نبودتو متذکر شی...

دلخوش نکن، این متن چیزی نیست ... این شعرِ بی تصویر یعنی هیچ

دلم تنگ است و دیگر هیچ...........

+تولد، تجربه

،ثبت،فراموش،خب

چکِ چکِ خون را به دلم ریختم...

در من دشنه ای ست
که نتوان برون کرد از دل
مرا جان نمی گیردو
جان نمی گیرد جان
چشمِ نوشدارویی نیست
دست دستگیری هم
پای کشان
گردن کشان...
کوچه را
آذین بسته اند
و در جوی
خون جاری ست
پای کشان
گردن کشان
سرکشان...
هر تپش دل
عمق تازه ی جراحت
.
.
.
صداکن مرا
فریادم زن
عاقبت
رویازاد را
کابوس ها
خواهند کشت...
صداکن مرا
از این بیداریِ خواب آلود...

حرف های مگو

در من حرف هایی ست که با تو نگفته ام...

پوپَکَم آهوکَم تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم

تو چه دانی که پس هر نگه ساده ی من...

مثل رنگ بی رنگی

وقتی دست و دلت به نوشتن نمیرود
وقتی پای دلت به ماندن نمیرود
شاعرانه ترین لحظه های عاشقانه
که دریا با بلعیدن و نشخوار خورشید
برای آدمی رقم میزند نیز
کلمات را بر دست هایت جاری نمیکند
کلمات را زیر پایت فرش قرمز نمیکند



+در نبود خواهم بود...