ای آشنای نا پیدای دور دست ها...

گاهی اوقات دلت میخواهد
دوستی
آشنایی
از نا کجا آبادی
زمان نا معلومی
ترجیحا ناگهانی
سرو کله اش با یک لبخند پیدا شود
حالت را بپرسد
حرف بزنید
حرف بزنی
حرف. بزن...د


+هیچ فرقی ندارد کدامیک از دوستان و آشنایان...

همه چیز تقصیر باد است...

به آسمان نگاه کن
یادت هست
همیشه گفته ام
آن ستاره که دور از ماه
خودنمایی میکند
و پر نور تر از همتایان خویش
چشمک میزند
از روز ازل
به نام من
نورش را زدند!
اما حال
دیری ست که
تکه ای ابر تیره
و مسلما
پر باران
ستاره ام را بلعیده
گلویش را چسبیده...
آه
ستاره‌ی کوچک بیچاره
و ای کاش باد
به جای آنکه هوای رفتن را
به سر آدمها می انداخت
کمی
این لکه ی تنگِ متراکم را
از دامان ستاره ام
می زدود...

Just this...

گاهی هیچ چیز برای از دست دادن نمانده
چرا که تو مدت ها پیش
بی آنکه بدانی
آن را از دست داده ای...

کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست...

دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست




+همیشه آنکه میرود بخشی از مارا با خود میبرد

لالا لالا نخواب،عاشق یه سیبه، همیشه سرخ و تبدار و غریبه، تا اون بالاست رسیده ست اما تنهاست، پایینم که بیافته بی نصیبه

گاه انتظار یک فاجعه از خود فاجعه دردناک تر و سخت تر است...

:(

به همین راحتی..............................

هرچند خود خواسته هرچند بی دفاع...

ماده شیری که دندانش را بکشد باز هم و هنوز هم شیر است