در رگ پیدا و پنهانت منم

بوف کوری شده ام، '' چشم به در دوخته '' ام، با دوصد بینای بوف هم باز '' ''پنهان‌شده '' ای...

نشود فاش کسی...

سکوت پیامبری ست که ازمیان حرف های مگو برانگیخته شد تا کلمات میان دو نگاه عاقل شوند




+حرف ها گفتند معجزه ای بیاور... عشق نازل شد و از چشم های پیامبرشان فرو ریخت... و آنها حتی ایمان نیاورند شق القب را....
++گفته بودم که تورا دوست ندارم، دیگر...درد آنجا که عمیق است به حاشا برسد...
+++این همه پریشانی، بر سرِ پریشانی...

تمام ناتمامِ من، با تو تمام میشود... شاعر بی نام و نشان، صاحب نام میشود

دست و دلم به نوشتن نمی رود
که نمی رود
که نمی رود
که نمی آید
که نمی داند
که نمی خواند...

همین...

از ماست که بر ماست