زندگی بعضی آدم ها
طوری ست
که تنها داستان ها
میتوانند
تا این حد
تلخ باشند...
تلخی ای که شاید
با شیرینی هیچ لحظه ای
پاک نمیشود
تلخی ای که تا اعماق چشم ها
رسوخ میکند
و این قانون خاطره ها و لحظه هاست
لحظه های تلخ
شیرینی لحظه های دیگر را
در خود حل میکنند
مثل چای که قند را
مثل سیاه که سپید را
مثل سایه که نور را
مثل آب که صدارا...
و مثل بادام تلخ
که مزه اش
هیچگاه از دهان زدوده نشد...