«او» که اخمت را گرفت و خنده تقدیم تو کرد، آه را می گیرد از من جاش هق هق می دهد :: در مسیرِ شدن

«او» که اخمت را گرفت و خنده تقدیم تو کرد، آه را می گیرد از من جاش هق هق می دهد

تو همانی که دلم لک زده لبخندش را

او که هرگز نتوان یافت همانندش را...

- کاظم بهمنی

۹۴/۰۳/۱۲

ف.ع

حَرفى بِزَن چيزى بِگو كين بُغض در مَن بِشكَنَد

۱۴ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۳۹

. عارفه .

لبخند تورا چند صباحی ست ندیدم!
یک بار دگر خانه ات آباد ؛
بگو :
"ســــــــــــــیب"

۱۴ خرداد ۹۴، ۲۲:۴۱

من نوشت:

:)

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد