آنگاه که برای ماندن دلیلی نیافتی
به آرامی و در سکوت
سربه زیر و تدریجی
از همان راهی که یک روز
شادو خندان و بی خبر از آینده
آمدی
برگرد
پیش از آنکه با لبخند های به ظاهر مهربان
بیرونت کنند...