ما مدام در ترس هایمان زندگی میکنیم، ترس از تجربه های جدید، ترس از ارتفاع، ترس از چاق شدن، ترس از طرد شدن، ترس از عدم موفقیت و... ترس از از دست دادن آدم ها
هر آدمی به نوبه‌ی خود در زندگی ما تاثیر میگذارد تاثیر خوب، بد، بزرگ، کوچک، عاطفی، شغلی ویا هر تاثیر دیگر، می‌خواهم بگویم شروع آن تاثیرات به اشخاص وابسته است اما ادامه و ماندگاری آنها نه، آدمی که به شما در رسیدن به اهدافتان کمک میکند در اصل به شما موفقیت را می‌آموزد و در ادامه حتی بدون وجود او میتوانید به موفقیت برسید، آدمی که شما دوستش دارید در اصل به شما عشق و عاشق شدن را می‌آموزد و باور کنید میشود عاشق بود حتی اگر معشوقه‌ای در کار نباشد، مادری که دست های فرزندش را میگیرد راه رفتن را و پزشکی که درمان می‌کند سلامت را می‌آموزند، هر آدمی می‌آید تا چیزی به ما بیاموزد و در نهایت ما محکوم به تنها پیمودن مسیرمان هستیم... میخواهم بگویم برای ماندن آدم ها به خاطر تاثیراتی که در زندگیتان میگذارند التماس نکنید چراکه بعد از مدتی ثروت، شخصیت، شرافت و همه ارزش هایتان را از دست خواهید داد تا به هر قیمتی اورا پابند زندگیتان کنید...
ما از تلاش‌های سخت برای زندگی خودمان میترسیم چراکه باید قید بسیاری از آدم های اطرافمان را بزنیم، از گفتن حقیقت میترسیم چون ممکن است آدم دوست‌داشتنی زندگیمان را از دست بدهیم، از وقت گذاشتن برای خودمان از رسیدن به چیزی که می‌خواهیم از علایقمان از تمام ابعاد زندگیمان میزنیم چون ترس از ازدست دادن آدم ها داریم اما... چقدر از از‌دست دادن خودمان میترسیم؟!