یادت باشد تو دوست او هستی نه خود او!

هر کس برای خودش یک محدوده ی شخصی دارد
حتی اگر دوست صمیمی اش باشی
توقع نداشته باش
تورا به محدوده اش راه دهد
و اگر به آن محدوده تجاوز کردی
انتظار هرگونه توبیخی را داشته باش
 دوست بودن
مجوز تجاوز تو به حریم و محدوده شخصی آدمهانیست...
در حریم شخصی آدم ها چیز هایی ست
که اگر قرار بود بدانی
آنجا نبودند!

دیدار ما تصور یک بینهایت است، با یکدگر دو آینه را رو به رو مکن

دیگر سراغ خاطره های مرا نگیر
خاکستر گداخته را زیر و رو مکن


-فاضل نظری-آن ها

بعد هم دستان دریا رابگیرم و موج شوم...

کاش یک نفر باشد

از راه بیاید

آرام و ساده باشد 

بی هیچ تجملی 

بی هیچ حرفی

بنشیند

و نگاهش به دور دست ها باشد

آفتاب مایل بتابد و

نیمی از صورتش را روشن کند

 نسیم هم اندکی 

گوشه ی پیراهنش را تکان دهد 

و آهنگ دریا 

با صدایش همراه شود 

سرش را برگرداند 

و موهایش را که از تابش آفتاب روشنتر شده 

کنار بزند

و بگوید:

چه خبر؟

و بعد از سکوتی عمیق

آه...

برایش تمام خبر های ناگفته ام را بگویم 

خبری هایی که پیش از وقوع حادثه شدند

خبر هایی که با "سلامتی"گفته نشدند

و بعد

آرام لبخند بزند 

و بلند شود 

شن های نمناک ساحل را 

از پیراهنش بزداید

و برود ...

پر نقش تر از فرش دلم بافته ای نیست...

گفتم بدوم
تا تو
همه فاصله ها را
تا زودتر از واقعه
گوبم
گله هارا

        گله ها را

               گله ها را ...
.
.
.
یک بار هم ای عشق من
از عقل میندیش
بگذار که دل حل کند این

مسئله هارا
          مسئله هارا
                   مسئله هارا...

یادمان باشد خود خواه نباشیم ...

یادمان باشد برای راحتی خودمان 

دیگران را ناراحت نکنیم

برای سلامتی خودمان

دیگران را مریض نکنیم

برای بالا بردن خودمان

دیگران را زیر نگیریم

برای خالی کردن خودمان

دیگران را پر نکنیم 

برای حقانیت خودمان

دیگران را نا حق ننامیم

برای آسایش خودمان

آسایش دیگران را برهم نزنیم

برای زندگی خودمان

زندگی را از دیگران نگیریم... 

راضی به "اگر" ..."شاید"..."هرچیز که پیش آید"...

"اگر" را کاشتند 

درنیامد...

بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کس

صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم
یا راه نمی‌دانی یا نامه نمی‌خوانی
گر نامه نمی‌خوانی خود نامه تو را خواند
ور راه نمی‌دانی در پنجه ره دانی...


-مولوی

حقیقت است دیگر

گاهی آنقدری که دیگران برای ما مهمند
ما برای دیگران مهم نیستیم...
از حقیقت گریزی نیست
پذیرش
پذیرش
و باز هم پذیرش
لازم است

اورا نخواهم بخشید اگر چنین شود : |

به گمانم بلاگفا میخواهد خاطراتم را بدزدد !

این شعر ها حرف های منند ...

 

از حرف ها ساده مگذر

از شعر ها

از داستان ها

از رویا ها

خواب ها

خیال ها

آوا ها

و حتی سکوت ها

ساده

        مگذر...

گفته بودم  در سکوت شب ها

آواهایی

مثل خیالی دور

در خواب هایم

رویا میسازند

و داستان هایشان

میشود شعر های من؟

شعر هایی که با تو حرف میزنند؟

ساده مگذر...

+حرف هارا لایک نمیکنند گوش میکنند ،درک میکنند...

++بدون مخاطب

"بال" تنها غم غربت به پرستو ها داد

رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت
می روی
اما بدان
دریا ز من پایین تر است...


-فاضل نظری

دلتنگ بعضی قسمت های زندگیم هستم ...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

گاهی لازم است از دلتان برای چیز هایی که میخواهد و نمیشود عذر خواهی کنید دیگر!

چقدر دلم هوای نمایشگاه کتاب را کرده است :(
شرمنده دل من
به همین کتاب فروشی ها اکتفا کن...!

تورو تا ته خاطراتم کشیدم...

باران می بارد
از آن باران های بهار
که سرد نیست
که میتوانی آغوشت را برای تک تک قطره هایش باز کنی
از آن باران ها که صبح می آیند
لب پنجره مینشینند
و تمام اتاقت را بارانی میکنند
و صدایشان
تمام خواب صبحگاهت را فرا میگیرد
باران
این چه رازی ست که هر بار بهار
با صدای دل ما می آیی؟
که تمام شهر آبی ست؟
باران
از آسمان تحفه ای بیار
ارمغان سرسبزی کافی نیست
آه باران
ب ا ر ا ن
و رنگین کمانی که پل زد
میان آسمان و زمین
باران
بیا بر پل رنگین
گذر کنیم
شاید آنسوی رنگین کمان
آسمان رنگ دیگری باشد...

خسته شدم : |

بعضی آدم ها هم هستند

به دردسر و ناراحتی و...عادت دارند انگار!

اگر این موارد هم نباشند خودشان میروند دنبالش!

شعاع درد مرا ضرب در عذاب کنید، مگر مساحت رنج مرا حساب کنید

این دل به کدام واژه گویم چون شد 
کز پرده برون و پرده دگر گون شد
 بگذار بگویمت که از ناگفتن
این قافیه در دل رباعی خون شد ...

سری را که با سنگ شکست دستمال نمی بندند !

تو بعداز مدت ها به حرفم هایم رسیده ای
مدت هایی که دیگر دیر شده اند
مدت هایی که باید جور دیگری رقم میخوردند
خودت خواستی چشمانت را ببندی و جلو بروی
منکه گفته بودم سنگ است آخرش
سنگ هایی که جلوی پایت هستند
سنگ هایی که بر سرت اصابت خواهند کرد
تو
خودت اینطور خواسته ای
خود خودت
و چقدر دیر به حرف های من رسیده ای!
دیر است ...

میخوانم این خاطرات مکتوب را ...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

غم آمده غم آمده انگشت بر در میزند

از غم نیاموزی چرا ؟ ای دلربا! رسم وفا
غم با همه بیگانگی
هرشب
به ما
سر میزند...
فریدون مشیری

هر شعر که چاقیدم از وزن خودم کم شد!

دلخوشی ها کم نیست

چشم های بصیرت خاموش

و زمان زودتر از ثانیه ها میگذرد

پسرک خاطره را که مرور کرد، خمید...