لبخندت تنها تزینی برای صورت
چشم هایت چراغی خاموش
اشکت زاینده رود*
خیسی‌ات بارانِ نابالغ
نگاهت شیشه ای به ژرفای تاریکی
و ما عادت روزمره هم
و تو
مجسمه
و من
حرف هایی برای شنیدنت
و من
مشغول حفر تنهایی
و من
رویایی مخروبه
و تو
زندگی مصور
و تو
تندیس سنگی...
*منظور زاینده رود کنکونی، زاینده رودی که دیگر زاینده رود نیست...
+خود برداشت و تصویری از آهنگ مثل مجسمه-مهدی یراحی
++از شاعر متن این آهنگ صمیمانه پوزش میطلبم!
+++ کاملاً امتحانی و ارتجالی
++++ترجیحا همزمان با پخش آهنگ مربوطه خوانده شود :)
بعضی از آی پی ها هستن که تکرار میشن و این نشون میده که لطف مکرر برخی دوستان تقریبا هر روز شامل حال بنده میشه، جا داره از این آی پی های ناشناس مراحل تشکر و قدردانی رو به جا بیارم، متشکرم از همه‌تون :)
+عنوان: دور های نزدیک
++بعضی از آی پی ها هم همیشه حاضر در صحنه هستن و پست های بنده رو مزین به نظرات و لایک هاشون میکنن، از این آی پی ها هم بسیار بسیار متشکرم :)
+++ قید بسیار در ادبیات مثل توان در ریاضیات عمل میکنه ؛)
دست هایش را به هم میمالد
خودش را در آغوش میگیرد
کمی از حرارت درونی اش را سر دست هایش خالی میکند
نگاهی به اطراف می اندازد
هیاهوی بچه ها در گوشش به صداهای مبهمی تبدیل میشود
به تقطه ای میان حیاط خیره میشود
راه می‌افتد
درست در نزدیکی توری که حیاط را به دو نیم تقسیم میکند مکث میکند
مینشیند
میداند هیچکس حواسش به او نیست
میداند فقط خودش هست و خودش
آفتاب کم کم از فراز دیوار ها سرک میکشد
پشت به آفتاب نشسته است
گرمای مطبوعی را درناحیه کمرش احساس میکند
انگار که اورا در آغوش گرفته باشند
سرش را به میله تکیه میدهد
آسمان صاف تر از هر روزِ بارانی ست
دلش ابر میخواست
ابر های پنبه ای کوچک...
زنگ را میزنند
هیاهوی بچه ها بالا میگیرد
دست‌آویزی جز میله ای که به آن تکیه داده نمیابد
به راه می افتد
پیش از ورود سرش را به سمت آسمان بلند میکند
و با خود می اندیشد:
«قاصد روزان ابری، داروگ!
کی میرسد باران؟»
⏩ دیگه نمیشناسی هوای بیرونُ، خیس میشی اما اصلا نمیفهمی معنی بارونُ... ⏪
This is the last time I’m asking you this,
این آخرین باریست که از تو میخواهم
Put my name on the top of your list,
دوستم داشته باشی
This is the last time I’m asking you why,
این آخرین باریست که از تو میپرسم
You break my heart in the blink of an eye, eye, eye…
چرا قلب مرا در یک چشم بر هم زدن شکستی؟
+خود برداشت
++ قسمتی از آهنگ ''آخرین بار'' از تیلور
+++عنوان:تمام عشق، شکستن و سوختن و تمام شدن است
گاهی پشیمان میشوی
از تمام نا کرده ها
نا گفته ها
گاهی سخت دلت تنگ میشود
از تمام نبود ها
نابود ها
پنجره میخندد
و مهتابی روی دیوار دهانش را باز و بسته میکند
باد می رقصد
و بوی خیس خاک در آیینه منعکس میشود
راستی رفیق!؟
پاییز که هنوز نیامده؟
من دلم بس تنگ است...
+شاید دلتنگی پاییز
زودتر از برگ ها
با باد
آمده ست!
++این بیت را بار ها وبارها نوشته ام اما دوستش دارم دیگر!
از غم نیاموزی چرا ای دلربا رسم وفا؟، غم با همه بیگاتگی هر شب به ما سر میزند
هیچوقت
هیچکس را
به خودت
ترجیح نده
این دنیا
از خودگذشتگی
نمیفهمد
+از خود که میگذری
از خودِ جسمت که میگذری
از خودِ جسمت که با روح میگذری
و آن هاله ی سپید را که
به پیش میرانی...
کمی تامل کن!!
در این دنیا که
روح دیدنی نبود!
آه...
از یادت رفته بود؟
آری میدانم میدانم
آن هاله ی سپید
چونان دختر بچه ای ست
که به تازگی چشم بر دنیا گشوده ست
اما
ا م ا...
سرت را آرام
برگردان...
ببین؟
حتی میتوانی قدمی به عقب بازگردی...
ببین :
آن خودِ جسمت را
ببین :
آن لاشخور های نابینا را
که چگونه
نبود روحت
به فرصتی برای منقار هایشان
مبدل شده ست؟
++پوزش بابت لحن تند نوشته
+++مَجازو استعاره هارا بیشتر تفکر کنید! (دنیا، جسم، روح، لاشخور، نابینا، منقار و...)
++++(دقایقی بعد!! ) در متن تجدید نظر شد و باز، نشر صورت گرفت
